Андоновиќ: Mожни сценарија за потенцијална руска инвазија на Украина

Надежите се уништени веднаш по виртуелниот самит меѓу американскиот претседател Џо Бајден и рускиот претседател Владимир Путин, одржан за да се разговара за тензиите предизвикани од невиденото акумулирање на руски војници на границите на Украина. „Вашингтон пост“ проценува дека има 175.000 војници, додека Москва е обвинета дека сеподготвува да изврши „инвазија“ врџ Украина
Неколку часа по „позитивниот самит“, како што го опишаа двете страни, Западот ги повтори обвинувањата против Москва дека собира повеќе сили, продолжувајќи да се заканува со санкции без преседан доколку Кремљ одлучи да изврши инвазија.

Од друга страна, Путин ја обвини Украина дека намерно ги подига тензиите во регионот на Донбас, кој е под контрола на проруските сепаратисти во источна Украина, и дека ги „дискриминира“ Русите, предупредувајќи дека може да се случи „геноцид“ врз сукото население кое живее во овие области . Портпаролката на руското Министерство за надворешни работи Марија Захарова оцени дека „преговорите за мирно решение во источните региони на Украина дојдоа во ќорсокак“.

Многумина од светските аналитичари и добри познавачи на приликите сметаат дека како резултат на овие изјави на руските функционери може да се толкува само како факт дека Москва брза со војната и се обидува акцијата да ја започне преку регионот Донбас каде ситуацијата е веќе вжештена.
Зад целата оваа криза, според светските аналитичари но и украински воени и политички функционери стојат неколку сценарија

Првото сценарио според нив е сеопфатна инвазија, што е малку веројатно, иако бројот на руските воени сили е огромен и ја опкружува Украина од три страни од Крим на југ, границата со Донбас на исток и териториите на белорускиот сојузник на север. Сепак, иако постои мала можност тоа да се случи, Украина сериозно го сфаќа присуството на руските сили на територијата на Белорусија. Украинскиот министер за надворешни работи Дмитро Кулеба изјави дека постои „можност за инвазија од север“.

Експанзионистичка инвазија, која може да ги опфати северните, источните и јужните региони на Украина, во близина на кои се распоредени руските сили. Овде треба да се забележи дека некои од овие области припаѓаат на таканаречената држава „Нова Русија“, за која многу се зборуваше во 2014 година. Треба да се има предвид дека во некои од нив се појави сепаратистичко движење, но тоа брзо беше потиснато од властите во Киев.

· Преземање на контрола над регионот Донбас и негова анексија. Некои сметаат дека Русија би можела да го повтори сценариото за анексија на Крим во Донбас, откако се зголеми бројот на Руси во нејзините градови и села. Таа ги поттикна тамошните жители против властите во Киев бидејќи регионот е под контрола на проруските сепаратисти.

· Спорадични битки или судири на неколку фронтови, кои ќе го одвлечат вниманието на украинската армија и ќе го зголемат нејзиниот економски товар, како и западните земји кои го поддржуваат Киев и ќе го принудат НАТО да го преиспита прашањето за пристапување на Украина.

Во сценаријата се зема во предвид и ангажирање платеници и организирање државен удар против властите во Киев. Руските сили кои ги опкружуваат би биле сигурносен вентил за нив, кој до одреден степен би наликувал на ударите на некои земји од арапскиот свет. Ова може да ја врати земјата во рацете на прорусите или да ја подели на најмалку два дела. Ова всушност пред неколку дена го навести украинскиот претседател.
И секако можеби најдоброто сценарио ништо да не се случи. Инвазија да нема а украинската криза да се користи за притисок врз Западот и за постигнување политички и економски придобивки, на регионален и меѓународен план, како што е принудувањето на Западот да го признае Лукашенко за претседател на Белорусија, да го признае Крим како територија на Русија и да се активира гасоводот „Северен тек 2“, со кој гасот од Русија би се пренесувал директно во Германија, без потреба од украински и други транспортни линии.
Останува да се види кој од овие сценарија ќе биде реализирано. Било каква воена интевренција ќе ја чини и Русија но и западот и и пред се политички.

Но геостратешки гледано, Москва најверојатно сака да еднаш засекогаш ги зацементира ветувањата кои во 1987 година, тогашниот америански престедател Роналд Реган ги даде на тогашниот советски престедател Горбачов- по распадот на тогашниот пандан на алијансата , Варшавскиот пакт, ниту една поранешна советска република да не смее да биде интегрирана како членка на НАТО. А Украина кон тоа се стреми.