Петрески: Граѓаните бараат од политичките партии подолгорочна визија за економски раст

Филозофија на создавање пари. Време на политички игранки во кое најчесто се одвива процесот на лицитација – кој повеќе ќе даде, тој очекува повеќе и да добие. Изгледа дека синдромот на „Тајландската милијарда“ почна да се конституира како политичка понуда.

Заев почна да ја употребува често, а Мицкоски со предизборната понуда за нови милијарди и 20 проценти повисоки плати го ситуира на во рамките на главната можност да добие нови гласачи.

За гостинот во Утрински брифинг, универзитетскиот професор, Марјан Петревски, ова е очекувано во овој период пред избори.

– Се промовираат идеи повеќе од она што претставува реалност. Не е непознато Владата да промовира политика во која што ќе каже дека платата ќе порасне толку и толку. Се додека тоа произлегува од пазарот, односно Владата создава амбиент во кој што пазарните механизми ќе доведат до пораст на плата. Она што е важно е секогаш кога политичка партија лицитира со вакви бројки да каже од каде тоа ќе произлезе, односно механизмот кој ќе ја дигне економијата и доведе до повисоки плати. Во претходниот период видовме едно мало лутање, каде фокусот беше на политики на прераспределба, а помалку на политики на создавање. Ние мора да се фокусираме на создавање на доход, а после тоа како ќе го прераспределуваме. Но почнаа да разбираат и очекувам дека ќе има и благо подобрување.

Околу фискалната политика и дали може таа да го издржи ветувањето на политичките партии, ветувањата создаваат високи очекувања.

На крајот од 2019 имаме пораст на просечната плата за 3.000 денари. Тој раст не е мал, тој е солиден раст. Но ако го споредите со ветувањето и очекувањето кое што беше лиферувано и сега е вмрежано во колективната меморија (500 евра), тогаш има простор во таа смисла да бидеме незадоволни. Убаво е да зборуваме за намалување на даноците, за субвенционирање на плати, но мора да бидеме свесни дека тоа на крајот ќе притисне врз јавните финансии и повторно ќе се соочиме со притисок врз јавниот долг, кој што сега е релативно стабилизиран, но мора да потсетиме дека во деценија и повеќе наназад тој и драстично растеше.