Режисерката Драгана Гунин: Повеќето од нас биле жртви на сексуално вознемирување

Режисерката Драгана Гунин со перформансот „Место за поддршка“ проговори за сексуалното вознемирување и уценување на жените на работно место. Перформансот беше изведен во центарот на Скопје, каде во излогот на еден од дуќаните стоеја девојки со пораки, кои всушност се извадоци од сведоштва на жени кои биле жртви на насилство на своите работни места.

„Перформансот беше резултат на истражувањето спроведено на крајот на минатата година, работев со истражувачки тим и преку онлајн анкета и интервјуа испитувавме корупција на работно место кај жени. Ние повеќе сакавме низ призмата на сексторзија – поим кој е релативно непознат за повеќето од нас и значи сексуално уценување на работно место. Не се фокусиравме толку на финансискиот дел како што е обично кога се работи за корупција, но наидовме на различни сведоштва и за финансико уценување и сексуално и мобинг, психичко малтретирање на работа и тоа не само од мажите од позиција на моќ, туку и од жени. Мажите повеќе се склони кон сексуално вознемирување, а жените кон психичко малтретирање на своите вработени. Собравме околу 500 сведоштва. На крајот направивме перформанс во кој ги издвоивме некои од клучните и најповторуваните сведоштва кои ги споделија жените. Тие сведоштва се преведени на сите јазици кои се користат кај нас и ги споивме во една драматуршка целина како драмски текст и тоа го изведовме во центарот на Скопје.

Некои од тие најповторувани сведоштва беа: „Се плашам“, „Се обиде да ме силува“, „Се однесуваше со мене некоректно поради партиска неистомисленост“, „Пријавив, но никој не ме слушаше“ итн. Имавме различни случаи и реакции, некои од жените веќе дале отказ од работното место, некои пријавиле, а други се во судски процес, а има и такви кои остануваат на работното место поради страв, или грижа за семејството бидејќи имаат деца. Минатата година собрав и сведоштва на студентки кои биле уценувани од професори и сексуално вознемиувани за да добијат оценка, тоа беше пред пандемијата и беше полесно да се стапи во конткат со девојките и да се стекне доверба да ги споделат своите приказни а да не бидат изложени, бидејќи како жртви веќе поминуваа низ некоја траума или стрес. Очекував дека ќе собереме голем број сведоштва, иако првите не укажуваа на тоа, си помислив дека нема шански да не се случува ова кај нас затоа што знаеме дека се случува и ако не секоја од нас, барем повеќето од нас биле или сведоци или жртви на сексуално вознемирување“, вели за Утрински брифин, режисерката Драгана Гунин.