Георгиевски: „Роман на годината“ е награда за книгата, не за авторот, затоа сме отпорни на местења и кланови

Оваа недела беше доделена книжевната награда „Роман на годината“, за која конкурираа вкупно.41 роман. Добитник е книгата „Скриени желби, немирни патувања“ од авторот Владимир Јанковски.

„Ова е голема продукција за една мала култура како што е нашата и мал јазик, меѓутоа она што остава впечаток е констатацијата на жири комисијата која истакна дека не само според бројот на наслови, туку и по квалитетот се издвојува од минатите години , односно како што рекоа, се зголемува на повисоко ниво на литературната писменост во романите. Наградата ја подигнавме на едно повисоко ниво, благодарејќи на членовите на жирито, Живко Гроздановски и Калина Малеска кои направија осврти за сите 41 роман и тие сукцесивно објавувани во текот на селекцијата. Тоа годинава го направивме првпат и ќе продолжиме и во иднина, бидејќи предизвика широк интерес меѓу литературната јавност.

Имаше и писатели кои се најдоа и погодени од овие осврти, имаше и пофалби, но во секој случај, тоа придонесе да се зборува за наградата и да добие поголема тежина. Мислам дека реакциите беа позитивни за добитниот роман но и за целиот процес на доделувањето на наградата. Идејата на оваа награда е да ја просее продукцијата. Тоа значи да ги истакнеме оние романи кои имаат повисоки литературни вредности. Наградата треба да му помогне на читателот да избере од мноштвото наслови што би требало да чита. Читателската публика се’ повеќе се врти кон домашните автори што ми е особено драго“, вели за Утрински брифинг, Ѕвездан Георгиевски, извршен директор на Фондацијата „Славко Јаневски“.

За угледот на наградата, Георгиевски вели: „Роман на годината“ секогаш се трудел да биде награда за книга, не награда за автор. Значи, книгата е таа што е наградена а не е авторот, да не биде толку важно како кај другите награди, на пример како „Браќа Миладиновци“ за поезија, дали авторот ја добил или не ја добил таа награда, бидејќи кај книжевните награди, за жал секогаш има некој пласт на некакви кланови, местења, некакви враќаеа меѓу издавачи и писатели. Ние сме надвор од сцената, никој во Фондацијата не се препознава како писател или издавач и тоа придонесува да бидеме прилично отпорни на какви било влијанија или кујни или нешто што би фрлило сенка врз наградата“, додава Георгиевски.