Зенговска: Директниот контакт не можеме да го дигитализираме

Пандемијата си го зеде својот замав, на почетокот од истата можеби, затоа што цело време разговараме за тоа колку сме дигитализирани колку младите се цело време пред компјутер најверојатно мислеа дека многу полесно ќе се надмине, меѓутоа ова што сега се случува кажува дека живиот контакт, вие знаете и паролата претходно што беше не физичко социјална дистанца туку физичка дистанта тоа е е така, меѓутоа живиот контакт е нешто што е неопходно и младите најдоа начин како со попуштање на мерките да се собираат да се групираат, да разменуваат да гледаат затоа што тоа е единствениот начин на кој што может да ги доживеат сите оние убави нешта кои што треба да ги доживеат.

Не само младите туку и сите категории граѓани тоа им е неопходност. Треба да останеме свесни дека колку и да сакаме се да дигитализираме, колку и да идеме во таа насока човечкиот контакт е нешто кое што нема да можеме да го замениме и надминеме. Дополнително во целата оваа пандемија на младите им се наметна и едно чувство на одговорност дека тие може да бидат виновни доколку заразат свој баба, дедо или повозрасно лице и тоа е еден голем тереткој што мораат да го носат, а од друга страна се соочуваат и со една потреба да бидат заедно. И тој еден конфликт внатрешен кој што очекувано е да резултира со одредени анксиозни нарушувања, панични напади, нешто што сега е модерно и постојано го зборуваме, вели за УБ психологот Јана Зенговска.